टंक सुवेदी हंसपुर
आत्मविकाश छोरा श्री भूमिनन्द पिताजी का
छिमेकी मित्र हौं हामी हंसपुर गाऊ भित्रका
माता सन्तुमाया जी का काखमा हुर्कियौ तिमी
संगाती संगमा खेल्दै रमायौ , फूर्कियौ तिमी
(१)
कॅाडेझ्यांग हुदो खेल्थ्यौं पानीका मुल , मुलमा
गाई , वाख्रा कुदाएर दौडन्थ्यौं हुल , मुलमा
कपर्दी खालमा रम्ने , भलीवल खेल्नमा खुसी
वारीका छेऊमा वस्थ्यौं काले ऊखु चुसी , चुसी
(२)
दशैं , तिहार आएसी , सयपत्री फूले पछी
संगाती संगमा खेल्दै गाउॅं , वेसी डूले पछी
स्कुल जादा संगै हुन्थ्यौ सुन्तला मन् पराऊथ्यौ
साथीका संगमा कैले गाऊॅं भित्र हराऊॅंथ्यौ
(३)
वेसी खेत र टारीका , वारीका आठ , काठमाा
कैले कपिल वस्तुका , भाटका फाट , फाटमा
खेती , वाली संगै गर्थ्यौं , दाई हाल्थ्यौं संगै , संगै
धेरै वर्ष वितेका हुन् हंसपुर वाट कैं नगै
(४)
तिमी जुन वनेकाछौ , ताराका साथमा सधैं
परदेशी हुनु पर्दैन तिमीले कहिल्यै म झैं
किन्तु ऐले म टढा छु मौकामा भेट्न पाईन
भाइका संगमा आफ्ना दुखेसा मेट्न पाईन
(५)
मामा , माइजु को माया , आमाको ममता मिठो
तल , माथी दुवै हाम्रा घरको समता मिठो
एऊटै गाउॅं को जन्म , एकै जीवन पध्दती
तिलौरा कोटमा जादा खोजेको हूं कती ,कती
(६)
तौलीहवा मिठै होला धेरै वर्ष विते पछी
पाहाडी हेपिदै जान्छन् , मधेसीले जिते पछी
वरू जागिर छोडेसी , तराई छोड्नु पर्छकी
काठमाण्डौ , पोखरा तर्फ घडेरी जोड्नु पर्छकी
(७)
तिम्रो विचार कस्तो छ, भोलीको योजना छ के
जानकार तिमीनै छौ कवितामा भनु म के
गथेसा मेटिदै जालान् टेलिफेन गरे हुंदी
फोनमा घण्टी वज्नेछ कविता मन् परे हुंदी
। ० २ । १ २ । २ ० ७ ८ ।